وَطُورِ سِينِينَ [٩٥:٢]

و سوگند به «طور سینین»،

وَهَٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ [٩٥:٣]

و قسم به این شهر امن [= مکّه‌]،

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ [٩٥:٤]

که ما انسان را در بهترین صورت و نظام آفریدیم،

ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ [٩٥:٥]

سپس او را به پایین‌ترین مرحله بازگرداندیم،

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ [٩٥:٦]

مگر کسانی که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند که برای آنها پاداشی تمام‌نشدنی است!

فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ [٩٥:٧]

پس چه چیز سبب می‌شود که بعد از این همه (دلایل روشن) روز جزا را انکار کنی؟!

وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ [٩٧:٢]

و تو چه می‌دانی شب قدر چیست؟!

لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ [٩٧:٣]

شب قدر بهتر از هزار ماه است!

تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ [٩٧:٤]

فرشتگان و «روح» در آن شب به اذن پروردگارشان برای (تقدیر) هر کاری نازل می‌شوند.

خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ [٩٦:٢]

همان کس که انسان را از خون بسته‌ای خلق کرد!

اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ [٩٦:٣]

بخوان که پروردگارت (از همه) بزرگوارتر است،

الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ [٩٦:٤]

همان کسی که بوسیله قلم تعلیم نمود،

عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ [٩٦:٥]

و به انسان آنچه را نمی‌دانست یاد داد!

كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَىٰ [٩٦:٦]

چنین نیست (که شما می‌پندارید) به یقین انسان طغیان می‌کند،

أَن رَّآهُ اسْتَغْنَىٰ [٩٦:٧]

از اینکه خود را بی‌نیاز ببیند!

إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الرُّجْعَىٰ [٩٦:٨]

و به یقین بازگشت (همه) به سوی پروردگار تو است!

أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ [٩٦:٩]

به من خبر ده آیا کسی که نهی می‌کند،

عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ [٩٦:١٠]

بنده‌ای را به هنگامی که نماز می‌خواند (آیا مستحق عذاب الهی نیست)؟!

أَرَأَيْتَ إِن كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ [٩٦:١١]

به من خبر ده اگر این بنده به راه هدایت باشد،

أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ [٩٦:١٢]

یا مردم را به تقوا فرمان دهد (آیا نهی کردن او سزاوار است)؟!

أَرَأَيْتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ [٩٦:١٣]

به من خبر ده اگر (این طغیانگر) حق را انکار کند و به آن پشت نماید (آیا مستحق مجازات الهی نیست)؟!

أَلَمْ يَعْلَم بِأَنَّ اللَّهَ يَرَىٰ [٩٦:١٤]

آیا او ندانست که خداوند (همه اعمالش را) می‌بیند؟!

كَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ [٩٦:١٥]

چنان نیست که او خیال می‌کند، اگر دست از کار خود برندارد، ناصیه‌اش [= موی پیش سرش‌] را گرفته (و به سوی عذاب می‌کشانیم)،

نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ [٩٦:١٦]

همان ناصیه دروغگوی خطاکار را!

فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ [٩٦:١٧]

سپس هر که را می‌خواهد صدا بزند (تا یاریش کند)!

سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ [٩٦:١٨]

ما هم بزودی مأموران دوزخ را صدا می‌زنیم (تا او را به دوزخ افکنند)!

رَسُولٌ مِّنَ اللَّهِ يَتْلُو صُحُفًا مُّطَهَّرَةً [٩٨:٢]

پیامبری از سوی خدا (بیاید) که صحیفه‌های پاکی را (بر آنها) بخواند،

فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ [٩٨:٣]

و در آن نوشته‌های صحیح و پرارزشی باشد! (ولی هنگامی که آمد ایمان نیاوردند، مانند اهل کتاب).

وَمَا تَفَرَّقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَةُ [٩٨:٤]

اهل کتاب (نیز در دین خدا) اختلاف نکردند مگر بعد از آنکه دلیل روشن برای آنان آمد!

وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ ۚ وَذَٰلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ [٩٨:٥]

و به آنها دستوری داده نشده بود جز اینکه خدا را بپرستند در حالی که دین خود را برای او خالص کنند و از شرک به توحید بازگردند، نماز را برپا دارند و زکات را بپردازند؛ و این است آیین مستقیم و پایدار!

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ أُولَٰئِكَ هُمْ شَرُّ الْبَرِيَّةِ [٩٨:٦]

کافران از اهل کتاب و مشرکان در آتش دوزخند، جاودانه در آن می‌مانند؛ آنها بدترین مخلوقاتند!

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَٰئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ [٩٨:٧]

(امّا) کسانی که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، بهترین مخلوقات (خدا) یند!